PROGRAM

Repertuar DREWA to pieśni obrzędowe, liryczne i ballady głównie z Polesia i Lewobrzeża – regionów, gdzie można odnaleźć najstarsze i najbogatsze brzmieniowo wzorce; wykonywany z niezwykłą dbałością o pierwowzór, z wszelkimi charakterystycznymi dla regionu niuansami. Zespół tworzą studenci i absolwenci Akademii Muzycznej. Są wśród nich instrumentaliści, dyrygenci, kompozytorzy – ale łączy ich umiłowanie autentycznego folkloru.

Joanna Gostkowska – rodowita Kaszubka z Kartuz. Jej największą pasją zawsze była world music, taniec i śpiew. Wszystko zaczęło się wiele lat temu od pasji do tańca irlandzkiego, która była inspiracją do dalszych poszukiwań. Od ponad dekady zajmuje się polską muzyką tradycyjną – jako śpiewaczka, muzykantka i tancerka. Ze względu na swoje pochodzenie i tożsamość bada i rekonstruuje muzykę kaszubską, opierając się m.in. na nagraniach archiwalnych i ucząc się od starszych, żyjących jeszcze muzykantów.

Jest jedną z nielicznych osób, która śpiewa tradycyjne pieśni kaszubskie „in Crudo”. Brała udział w wielu muzycznych zespołach i projektach, aktualnie jest śpiewaczką Akademii Głosów Tradycji oraz założycielką i liderką zespołu Drëszë. Jest laureatką kilku prestiżowych konkursów w Polsce związanych z tradycyjną muzyką, m.in. Turnieju Muzyków Prawdziwych w Filharmonii im. Mieczysława Karłowicza w Szczecinie.

Podczas warsztatów będziemy pracować nad kaszubskim repertuarem tradycyjnym, podstawą będą pieśni wyselekcjonowane ze zbiorów fonograficznych PAN (pieśni zebrane podczas Ogólnopolskiej Akcji Zbierania Folkloru w latach 50tych ubiegłego wieku na Kaszubach), a także ze śpiewników opracowanych przez kaszubskich etnografów i folklorystów XX wieku oraz materiałów własnych. Oprócz nauki pieśni, zajęcia będą obejmować także pracę nad emisją tzw. otwartego, naturalnego głosu, pracę z ciałem, dykcją, impostacją, artykulacją. Porozmawiamy także o kontekście historycznym, który kształtował kulturę tego regionu. Ponadto uczestnicy zapoznają się z podstawami języka kaszubskiego – jego zasadami wymowy oraz pisownią.

W „Agonii” w drogę po polskich wsiach zabiera widza śpiewak i instrumentalista, badacz muzyki tradycyjnej – Adam Strug. Razem z narratorem poznajemy ostatnich z żyjących jeszcze prawdziwych muzyków tradycyjnych. Co znaczy ta prawdziwość? Wiejska muzyka nie znała nut, nie nauczano jej w szkołach muzycznych i konserwatoriach. Wiedzę zdobywało się przez obserwację i doświadczenie, przez bycie w społeczności, uczestniczenie w jej życiu ze wszystkimi jego radościami i smutkami: każdego dnia, od narodzin do pogrzebu. Opowieść Struga jest swoistą próbą zatrzymania czasu, rejestracją odchodzenia tradycji muzycznych dawnej wsi, jej jakże chłopskiej tożsamości, stale wypieranej przez nowoczesność.
Jednocześnie z tym jest to opowieść o muzycznych archeologach, dzieciach pokolenia transformacji i dzieciach wielkomiejskiej nowoczesności, którzy rozkochali się w tej odchodzącej tradycji i starają się ją zapisać i zinterpretować na swój, zrozumiały dla współczesnego świata sposób.

Po filmie zapraszamy do dyskusji „Muzyka prawdziwa – próba określenia zjawisk muzycznych wokół muzyki tradycyjnej” w której wezmą udział zarówno akademiccy badacze, jak i praktycy tradycyjnej muzyki. Podczas rozmowy poszukamy odpowiedzi m.in. na takie pytania jak: czym jest muzyka prawdziwa i czy w ogóle jakąś muzykę można nazwać nieprawdziwą? O roli i formach dawnych wiejskich tradycji muzycznych we współczesnym wielkomiejskim świecie? Zastanowimy się również nad pytaniem czy można mówić o muzyce tradycyjnej i, szerzej o kulturze tradycyjnej, na terenach t.zw. Ziem Odzyskanych – tam, gdzie ciągłość kulturowa została przerwana, a gdzie spotkali się tradycje z różnych regionów.

Pochodzi z Kocudzy na Roztoczu, od wczesnej młodości jest członkinią zespołu Jarzębina z którym zdobyła wiele muzycznych sukcesów. Od końca lat 90' angażowała się jako śpiewaczka tradycyjna (także solistycznie) w różne przedsięwzięcia artystyczne, np. jako aktorka i śpiewaczka brała udział w dramatach liturgicznych wystawianych przez Scholę Teatru Węgajty z Nowego Kawkowa k.Olsztyna. Razem ze Scholą, a także "Jarzębiną" występowała m.in. na Festiwalu Muzyki Dawnej "Pieśń naszych korzeni" w Jarosławiu, we Włoszech i Chorwacji.

Nagrała solową płytę z akompaniamentem suki biłgorajskiej i liry korbowej, na których zagrał Maciej Kaziński. Kilkukrotnie prowadziła warsztaty śpiewu kocudzkiego, m.in. na Taborze w Szczebrzeszynie 2008.

O warsztatach:

Podczas warsztatów zaprezentuje różnorodny repertuar, z głównym akcentem jednak na najstarsze obrzędowe formy, np. wesele.

Mocno osadzony w muzyce tradycyjnej utwór z wiodącą rolą cymbałów białoruskich charakteryzuje impresjonistyczną barwą i lekkością. Koncert na Bandurę i Orkiestrę nr 4 ukraińskiego kompozytora Yuriy'a Oliynyk'a to literatura szczególna, bo to właśnie ten kompozytor jako jedyny pokazał tradycyjny instrument ukraiński (bandurę) w kontekście muzyki klasycznej zestawiając ją z klasyczną orkiestrą i pisząc niezliczoną ilość utworów na ten instrument w różnych konfiguracjach. Ostatnim z utworów będzie poemat symfoniczny "W lesie" litewskiego kompozytora i malarza Mikalojusa Čiurlionisa, którego nie sposób nie skojarzyć z patronem Filharmonii w Szczecinie, czyli Mieczysławem Karłowiczem. Późnoromantyczny, a niekiedy impresjonistyczny wydźwięk poematu będzie zwieńczeniem koncertu inauguracyjnego.

Ślązaczka, wokalistka, instrumentalistka, performerka, graficzka, była testerka gier.
Od ponad 20 lat związana z muzyką, zarówno klasyczną, jak i tradycyjną. Jej najważniejszym i pierwszym instrumentem jest śpiew.
Od 2015 roku wokalistka zespołu Krzikopa, założycielka, barabanistka i wokalistka w zespole Rube Świnie, obecnie również basistka i wokalistka w kapeli Pokrzyk i Hajda Banda.
Laureatka m.in. III Turnieju Muzyków Prawdziwych w kategorii soliści wokaliści oraz trzykrotna laureatka Konkursu Muzyki Folkowej Nowa Tradycja organizowanego przez Polskie Radio w latach 2019, 2021, 2022. Wszystkie jej projekty łączy szczera chęć przybliżenia śląskiej muzyki tradycyjnej szerszemu gronu odbiorców, przekazania utraconego kontekstu kulturowego oraz przywrócenia śpiewu i tańca jako elementu kultury dostępnej dla wszystkich.
W 2016 roku była jedną ze współzałożycielek nieformalnej grupy „Śląsk folkowy” zrzeszającej ludzi zainteresowanych szeroko pojętą kulturą tradycyjną, w szczególności muzyką i tańcem tradycyjnym niestylizowanym. Z zamiłowania ilustratorka, rysowniczka, wielbicielka rozrywki wirtualnej.

O warsztatach: W trakcie warsztatu zagłębimy się w pieśni historycznego Górnego Śląska, również Śląska Opolskiego, eksplorując XIXwieczne zbiory pieśni i porównując zmiany zachodzące w tekście, języku, rytmice, symbolach i melodii.

Śląsk to kraina o skomplikowanej historii, choć były to jedne z pierwszych ziem zajmowanych przez Piastów. Region zawsze pozostawał wieloetniczny, wielokulturowy, przez wzgląd na swoje przygraniczne położenia, oraz procesy ekonomiczne i bogactwo, przyciągające ludność wszystkich regionów. Przez ponad 500 lat ziemie te były w rękach innych władców, często dzieląc region i obdarzając jego mieszkańców inną niż reszta Polski historią, muzyką, ale również językiem (określanym „ślonsko godka”, gwarą śląską). Mimo tak długiej izolacji, mieszkańcy Górnego Śląska zachowali odmienną mowę po dziś dzień, podobnie jak zwyczaje, strój oraz przede wszystkim pieśni – jeszcze na początku XX wieku badacze podkreślali, ze jest to jeden z najbogatszych pieśniowo regionów Polski.

W repertuarze Światowców znaleźć można oberki, polki, walczyki, fokstroty i tanga. Grupie przyświeca cel kultywowania muzycznych tradycji regionalnych i ich wiernego odwzorowywania. Na scenie ustawionej w holu Filharmonii wystąpią muzycy biorący udział w Turnieju, kapele, które zagrają do tańca w swoich tradycyjnych składach, a także składy w nowych konfiguracjach, we wspólnej improwizacji z uczestnikami zabawy. Podczas Domu Tańca ogłoszeni zostaną laureaci Turnieju Muzyków Prawdziwych i Turnieju Tańca. Po ogłoszeniu wyników jurorskich obrad zabawa taneczna będzie kontynuowana w Teatrze Kana.

Posługuje się techniką śpiewu „białego”. Tworzy bardzo różnorodną w formie, nieprzewidywalną w stylu, absolutnie unikalną muzykę marzeń i wrażeń. Świetnie bawi się głębokim brzmieniem swojego głosu, siłą słowa, magią nieoczywistej melodii. Jest sama w sobie osobnym gatunkiem muzycznym. Przekracza granice wyznaczone przez kierunki w muzyce takie jak etno, jazz, folk, pop, muzyka dla dzieci. Łączy style poszukując własnego wyrazu w sztuce. Kształtuje duchową stronę tradycyjnej muzyki polskiej. Mistrzyni gry na cymbałach wileńskich, uderzanym instrumencie strunowym, który przywędrował do nas z Azji.

r taneczny i wokalny z Podlasia, zachodniej Białorusi i Polesia. Dawne polki, oberki, kujawiaki i walczyki wykonane są z młodzieńczą energią oraz z artystyczną finezją zaczerpniętą z nagrań i spotkań z dawnymi mistrzami muzyki wiejskiej. Do tych twórców należą m.in. Wiera Grygoruk, Maria Majówka, Edmund Brożek, S. V. Malenczyk, czy Studio Folkloru Białorusinów Podlaskich ”Żemerwa”. W maju 2022 roku grupa zdobyła III miejsce, Nagrodę Publiczności oraz Nagrodę Filharmonii im. Mieczysława Karłowicza w Szczecinie podczas XXIV Festiwalu Folkowego Polskiego Radia „Nowa Tradycja”.